سپیده مهدی نژاد متولد 1369 زاده همدان شهری سردسیر در غرب ایران هستم. با عکس زندگی کرده ام و نگاهم به آن همچون نگاه یک ساقه به نور است. برای رشد و بالا کشیدن و از میان تنه های سترون درختان گذشتن. هرچند دیرگاهی نیست که دوربین تنها مونس روز و شبم شده اما احساس می کنم سالهاست بدنبال روزنه ای بوده ام تا از آن دنیا را بنگرم و لحظه ها را ثبت کنم. تجربه، اولین گام هر هنری است و کارهای تجربی ماندگارترین اثر هر هنرمند است. گرچه در میان این عکس ها ممکن است اصول و تکنیکهای کلاسیک رعایت نشده باشد اما به زبان فکر من و از دریچه نگاه منست. سابقه عکاسی خبری و تحصیل در رشته نقاشی ایرانی همه رزومه من نیست چون از یازده سالگی با دوربین هانیمکس به جنگ اشیائی رفتم که در قاب تصویر 110 میلی متری نمیگنجید. سالها بعد هرچه بر بوم نقاشی، رنگ می ریختم باز حس توازن در ذهن ساختارشکنم ارضاء نمیشد تا اینکه دوربین بر دوش، راهی کوه و کویر شدم شاید گمگشته ام را در قاب تصویر طبیعت پیدا کنم.