این نشست با موضوع "هنر در جامعه" با حضور و سخنرانی خانم "پروانه میرعمادی"  فارغ التحصیل از هنرهای زیبا دانشگاه تهران در رشته نقاشی و دانشگاه OCAD كانادا در نقاشی سكوریتی ، علی آذرنیا كماری، اكبرناظمی، رسول اولیاء زاده و با مدیریت حمزه اولیازاده روز چهارشنبه در گالری شماره 2 خانه عكاسان حوزه هنری به صرف افطار برگزار شد.  

در ابتدای این نشست هنری رسول اولیازاده گفت: اگر می خواهیم جایگاه هنر را خوب بشناسیم باید تبیین و تعریف درستی از هنر داشته تا بتوانیم در هر شاخه ای از هنر موفق باشیم.  

وی ادامه داد: اگر بتوانیم به دو پرسش هنر چیست و هنرمند كیست پاسخ درستی بدهیم دیگر مهم نیست كه با چه ابزاری كار می كنیم. این ابزار هر چه كه می خواهد باشند مثل دوربین، قلم مو، بوم و ... دیگر مهم نیستند.  

رییس  خانه عكاسان ایران با معرفی كتاب عكسی از اكبر ناظمی تصریح كرد: اكبر ناظمی در این كتاب عكس های دوران انقلاب را كه خود از سال 57 گرفته، گردآوری كرده است. ناظمی این عكس ها را در گالری های معتبر كانادا به نمایش گذاشته كه در آنجا نیز مورد استقبال قرار گرفته است. 

وی بیان كرد: عكس های انقلاب اسلامی تنها برای ما جاذبه و جذابیت ندارند بلكه برای هنرمندان كشورهای دیگر هم قابل طرح و بررسی است. 

اكبر ناظمی در ادامه سخنان رسول اولیازاده گفت: در دوران انقلاب اسلامی حدود 5000 عكس گرفتم و عكاس جنگ و انقلاب اسلامی بودم. حدود 30 سال طول كشید تا توانستم به كمك رسول اولیازاده و انتشارات سوره مهر این عكس ها را به صورت كتاب به چاپ برسانم. 

ناظمی ادامه داد: بعد از چاپ كتاب در ظرف 8 ماه اساتید و دانشجویان از این كتاب استقبال كردند به طوری كه با سرعت زیادی  در عرض 8 ماه این كتاب به فروش رسید و امیدوارم بتوانم در سال جاری به چاپ دوم بر سانم. 

این هنرمند با بیان اینكه دانشجویان و هنرمندان باید قدر پاتوق های عكاسی را بدانند، افزود: امیدوارم این پاتوق ها را ترك نكنید و قدرش را بدانید زیرا در كمتر جایی در دنیا یافت می شود كه چنین وركشاپ هایی را به صورت رایگان در اختیار دیگران قرار دهند.

وی با اشاره به اینكه باید با پرسش و پاسخ فضایی مناسب برای پاتوق ها ایجاد شود گفت: باید بین دانشجویان و اساتید محاوره صورت گیرد تا اطلاعات بین دو طرف رد و بدل شود. دانشجویان و هنرمندان باید اساتید را به چالش بكشانند.

ناظمی خاطر نشان كرد: خانه عكاسان گوهر گرانبها و معلم خوبی در مدرسه عكاسی خود دارد. باید قدر استاد اسماعیلی این معلم گرانقدر را بدانیم زیرا فكر می كنم كه نظیر ایشان در دنیا تنها چند نفر باشند. 

در ادامه پروانه میر عمادی كه میهمان سی و هشتمین پاتوق عكاسی بود گفت: هنرمند باید در ابتدا خودش را قبول داشته باشد تا بعد مردم و جامعه نیز او را بپذیرند و چه اشكالی دارد اگر هنرمند تواناییهای خود را بیان كند.  

وی ادامه داد: متاسفانه تعریف هنر در میان ما یا گم شده یا بهای كمی به آن داده شده است. باید هنر را ریشه یابی و به هنرمند توجه بیشتری كرد. حتی باید به جنبه مالی هنر و هنرمند هم توجه شود. ما در ایران هنرمندان زیادی داریم كه متاسفانه از نظر اقتصادی دچار مشكل هستند. 

میرعمادی به بخشی از زندگی میكل آنژ اشاره و تصریح كرد: میكلانجلو در 6 سالگی به كار با سنگ علاقه مند شد و خوشبختانه مادر ناتنی او نیز سنگ تراش بود. میكل برای سنگ تراشی نیاز به دانستن طراحی داشت و مخالفت پدرش نیز او را از این راه منصرف نكرد. 

وی ادامه داد: این نقاش برای یادگیری نزد معلمی می رود. معلم به او گفت چقدر برای ثبت نام در كلاس به من می دهی و میكل در پاسخ گفت : "تو باید به من پول بدهی چون من قرار است كه نزد تو كار یاد بگیرم". متاسفانه بسیاری از جوانان هنرمند ما ضمن اینكه استادان خوبی دارند اما برای تهیه لوازم كار خود دچار مشكل هستند. 

در ادامه میر عمادی در پاسخ به سوال یكی از حاضرین در خصوص اینكه نقاشی چقدر در عكاسی به شما كمك كرده گفت: در هر هنری چه نقاشی، چه خوشنویسی و چه عكاسی در ابتدا نیاز به دانستن طراحی است. من چون طراحی را خوب می دانم در عكاسی نیز قبل از گرفتن عكس ابتدا كادری برای خود انتخاب و بعد موضوع را شكار می كنم.  

اولیازاده بر سخنان میرعمادی مبنی بر دانستن طراحی تاكید و تصریح كرد: در هر هنری كمپزسیون و تركیب بندی امری مهم است. اگر جذب موسیقی ای می شویم حتی اگر آن موسیقی به زبان ما نباشد چیزی در ان هست كه ما را ناخودآگاه به خود جلب می كند و آن كمپزسیون است. در هر هنری چه نقاشی، عكاسی، مجسمه، رمان و شعر و ... اگر كمپزسیون خوب نباشد مخاطب را به خود جذب نمی كند.  

سپس اولیازاده با طرح سوالی از میرعمادی پرسید: یك نقاش می تواند مطابق میل خود بخشی از پس زمینه خود را حذف یا تغییر دهد و كمپزسیونی جدید خلق كند آیا در عكاسی این امكان وجود دارد؟ 

میر عمادی در پاسخ گفت: در عكاسی نمی شود دخل و تصرف زیادی كرد اما در نقاشی این امكان وجود دارد. من همیشه از خطاطان بیشتر از نقاشان دفاع می كنم زیرا در نقاشی راحت تر می شود دخل و تصرف كرد اما در خوشنویسی مثلا در نستعلیق اگر ذره ای فرم را عوض كنیم زیبایی خط از بین می رود.  

اولیازاده سخنان میرعمادی را تصریح و بیان كرد: یك عكاس با تغییر زاویه می تواند كمپزسیون عكس خود را بدون دخل و تصرف تعیین كند. عكاس آماتور و كم تجربه  از همان ابتدا كه دوربین خود را بر می دارد شروع به عكاسی می كند اما اینكه با چه نگاه و عینكی شروع به عكاسی كنیم مهم است به طوری كه تمام شاخصه های عكاسی را در نظر بگیریم. 

وی ادامه داد: من خیلی از اوقات در شرایطی قرار می گرفتم كه با پارامترهای منفی ای مواجه می شدم كه عكس را خراب می كرد اما با تغییر زاویه از این عوامل منفی به نفع عكس استفاده كردم پس می شود از این عوامل منفی هم به نفع عكس و هم بر علیه عكس بهره برد. 

اولیازاده با بیان اینكه با تفكر یك عكس ماندگار خلق می شود گفت: این درست نیست كه مثلا 50 تا عكس از یك موضوع بگیرم و 49 تا را پاك كنیم تا یك عكس خوب كه به صورت اتفاقی ایجاد شده را داشته باشیم. عكسی كه با تفكر گرفته شود ماندگار است. 

رییس خانه عكاسان ایران بیان كرد: تا زمانی كه ندانیم هدف آفرینش چیست و پاسخی برای این سوال نیابیم، نمی توانیم اثری خوب خلق كنیم. در خصوص كمپزسیون نیز باید طبق اصول چیزهایی را دریافت كنیم تا بر اساس تفكر و در خدمت تفكر تعریف شود. 

وی خاطر نشان كرد: اگر طراحی را ندانیم  و سواد بصری نداشته باشیم تنها بر حسب اتفاق عكس خوبی خواهیم داشت.  

در ادامه نشست علی آذرنیا در خصوص كمپزسیون با حاضرین به طرح پرسش و پاسخ پرداخت. 

در پایان سی و هشتمین پاتوق هنری خانه عكاسان با افطاری از حاضرین پذیرایی شد.