محسن یاحقی متولد 15 اسفند در شهر گرگان در خانواده ای به دنیا آمدم که از نخستین لحظه ها تا هنوز نام و ذکر و در نظر گرفتن خدا در همه جای زندگیمان جاریست. از کودکی شنیدن شعر و موسیقی مرا به وجد میاورد. یادم هست هنگام خواب گاهی پدر و گاهی مادر قصه و شعر برایم میخواندند و آرامش عجیبی برای من بود. در همان دوران کودکی دوست داشتم با زبان شعر و موسیقی ابراز علاقه کنم. در مقطع ابتدایی یک ارگ کوچک داشتم که در هر ایام و اعیاد به اجرای برنامه میپرداختم. به واسطه برادرهای بزرگترم شاید زودتر از هم سنهایم با کتاب و شعر به خصوص شعرنو آشنا شدم. اگر هر دوست دیگر من در آن زمان هدیه خانواده اش دوچرخه یا اسباب بازی بود ، هدیه من از برادرانم کتاب یا نوار قصه بود. مثلا نوار شازده کوچولو اثر جاودانه آنتوان دوسنت اگزوپری با صدای جادویی اسطوره شعر همه ی زمان ها ،استاد احمد شاملو در 14سالگیِ من حال عجیبی بود و یا نوار "سکوت سرشار از ناگفته هاست" که اشعار ملکوتی مارگوت بیگل بود با صدای جادویی استاد شاملو و آن موزیک بی همتا از بزرگ مرد تاریخ موسیقی ایران استاد بابک بیات. شاید درک خیلی کلمات و جمله ها برام تصویر مبهمی بود اما احساس عاشقانه ی منو عجیب تحت تاثیر قرار میداد. همین شد که به نوشتن رو آوردم. همان زمان بود که بعضی از نوشته هامو با یک ضبط بسیار معمولی روی یک آهنگ بیکلام ضبط کردم که بماند به چه شکل و چه شرایطی. خلاصه این بهترین راه برای آرام شدن آتشفشان عشق در من بود. اینجا بود که دیگه باید نوشته هامو به آواز میکشاندم اما برای این کار احتیاج به یادگیری ساز بود. عاشق صدای گیتار بودم و باز هم بماند چطور و به چه شکل توانستم ساز تهیه کنم و یاد بگیرم. خلاصه میکنم من یه عاشق پر انرژی ، پر از کلمه، پر از احساس عاشقی و یه پسر بچه ی درد کشیده بودم. هم درد عشق، هم درد زندگی، هم درد مادر و ... . بگذریم. مینوشتم و میخواندم تا امروز که شما هم نوشته های به آواز رسیده ی منو میشنوید. درسته شعر مینویسم آهنگ میسازم و میخوانم اما مدعی نیستم. من رقیب هیچکس و هیچکس رقیب من نیست من رفیق هراحساسی هستم که از دل میاد کوچکترین آوازه خوان جهانم. اهل بازار مقایسه و بهترین و بدترین نیستم. به شدت به خدا معتقدم و باور دارم عزت دست اوست و بس. پر تلاشم اما نتیجه هر چه باشد حتی شکست، افتاده تر از همیشه شکرگزار خدا هستم. محبوبترینِ خلق بودن را نمیخواهم اگر ذره ای خدا در من کمرنگ شود. مهم نیست من کی هستم مهم نیست اسمم چیه مهم نیست چند ساله ام مهم نیست چقدر دارم و چقدر ندارم من یه عاشقم فقط همین منو یه عاشق بشناسید. عاشق خدا که آرامش بخش امواج پر تلاطم فکر و ذهن درگیر شده با روزمرگیهای زندگیست عاشق مادری که نیست عاشق زندگی که هست هنوز عاشق خانواده و مخصوصا پدرم که دستانش را میبوسم عاشق دوستانم هستم عاشق شمام ، شما هم جز خانواده من هستید. عاشق همان عشق زمینی هستم که پر از خدا بود در تمام لحظه هاش و هنوز در من هست با بغضی ناتمام در ادامه ی مسیر زندگی من تا مرگ تنها یک چیز است که اگر بگویم میتوانید مرا خودخواه بدانید و آن عاشقیست. هیچکس در روزگار من مثل من عاشقی نکرد و عاشق نبود. مرا با اسم کوچکم نشناسید گرچه نامم محسن یاحقی است اما فقط یه عاشقم. دوستون دارم.